அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகளா? அரசுத் தரப்புப் பிரதிநிதிகளா?

"மலையைக் கெல்லி எலியைப் பிடித்த கதையாக' சுமார் ஒன்றரை வருடத்துக்கும் அதிகமான காலத்தை இழுத்தடித்து, ஒவ்வொன்றும் பல மணி நேரம் நீடித்த அறுபதுக்கும் அதிகமான அமர்வுகளை நடத்தி, கடைசியில் ஒரு சிறிய இடைக்கால அறிக்கையை முன்வைத்திருக்கின்றது அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழு.

ஆக, 1988இல், இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தைத் தொடர்ந்து நிறைவேற்றப்பட்ட அரசமைப்பின் 13 ஆவது திருத்தச்சட்டத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அதிகாரப் பகிர்வுகளை, நடைமுறைப்படுத்துமாறு ஜனாதிபதியைக் கோரும் ஒரு துண்டு ஆவணத்தோடு வந்திருக்கிறது அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழு.

அரசமைப்புச் சட்டத்தில் விலாவாரியாகக் குறிப்பிடப்பட்டு, சட்டரீதியான அந்தஸ்தும் பெற்றுள்ள இந்த விடயங்களை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கு யாருடைய சிபார்சும் அவசியமானதல்ல. ஜனாதிபதியே தம்பாட்டில் அதைச் செய்யமுடியும். அதற்கான அதிகார வலுவும் சட்டப்பலமும் அவர் கைவசம் உள்ளன.

அறுபது அமர்வுகளுக்கு மேல் கூடி ஆராய்ந்து, ஒன்றரை வருடத்தை இழுத்தடித்தபின்னர், யதார்த்தத்தில் ஏற்கனவே உள்ள ஒரு விடயத்தைத்தான் ஜனாதிபதிக்குச் சுட்டிக்காட்ட முடிந்திருக்கின்றது இந்த அனைத்துக்கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவினால்.
அப்படியிருந்தும் கூட, அரசமைப்பின் அந்தப் பதின்மூன்றாவது திருத்தத்தில் மாகாணங்களுக்குப் பகிர்ந்தளிக்கப்பட வேண்டிய முக்கியமான அதிகாரங்கள் இவை, இவைதாம் என்று வற்புறுத்திக் கூறக்கூட அந்த அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவால் இயலாமல் போயிற்று என்பதுதான் விசனத்துக்குரிய விவகாரம்.

அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவுக்கு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு அழைக்கப்படவில்லை. பிரதான எதிர்க்கட்சிகளான ஐ.தே.கட்சியும், ஜே.வி.பியும் அதிலிருந்து வெளியேறிய நிலையில் அதில் ஆக பதினான்கு கட்சிகளின் பிரதிநிதிகளே எஞ்சியிருந்தனர்.
அந்தப் பதினான்கு கட்சிகளில் பன்னிரண்டு கட்சிகள் மஹிந்தரின் அரசில் அமைச்சுப் பதவிகளுடன் அவரின் அடிவருடிகளாக ஒட்டிக்கொண்டு இருப்பவை.
ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, ஐக்கிய தேசியக் கட்சி ஜனநாயகப் பிரிவு, ஜாதிக ஹெல உறுமய, இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ், அகில இலங்கை முஸ்லிம் காங்கிரஸ், மக்கள் ஐக்கிய முன்னணி, தேசிய ஐக்கிய கூட்டமைப்பு (நு ஆ), மலையக மக்கள் முன்னணி, இலங்கைக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, ஈழ மக்கள் ஜனநாயகக் கட்சி, தேசிய காங்கிரஸ், லங்கா சமசமாஜக் கட்சி ஆகியனவே அந்தப் பன்னிரண்டுமாகும்.

ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸும், மேலக மக்கள் முன்னணியுமே அரசுக்கு வெளியே இருப்பவை.
இவ்வாறு பதினான்கில் பன்னிரண்டு கட்சிகள் அரசுக்குள் அடிவருடிகளாக இருப்பதனால்தான் போலும், ஜனாதிபதி மஹிந்தரின் எதிர்பார்ப்பை அப்படியே எழுத்து வடிவத்தில் தமது இடைக்காலத் திட்டமாகக் கொண்டுவந்து ஒப்புவித்திருக்கின்றன அக்கட்சிகள்.

அதிகாரப்பகிர்வுக்கான அரசமைப்பின் அந்தப் பதின்மூன்றாவது திருத்தத்தில் பல முக்கிய அதிகார விடயங்கள் மாகாணங்களுக்கும், மத்திய அரசுக்கும் பொதுவான அதிகாரப் பட்டியலில் உள்ளன. அவற்றை ஜனாதிபதியோ அரசோ விரும்பினால்தான் மாகாணங்களுக்கு விட்டுக்கொடுக்க முடியும்.
அப்படியான பிரதான அதிகாரங்களை மாகாணங்களுக்கு வழங்குங்கள் என்று ஜனாதிபதியைப் பார்த்து சிபார்சு செய்யக்கூட அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவுக்குத் தைரியமும் திராணியும் இருக்கவில்லை. இது தொடர்பான தமது அதிருப்தியை தங்கள் தங்களுக்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டு போனமையைத் தவிர உருப்படியாகத் தமது உணர்வை நிலைப்பாட்டை அவர்களால் வெளிப்படுத்தவே முடியவில்லை என்பதுதான் நிலைமை.

அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவினால் ஜனாதிபதிக்கு இப்போது வழங்கப்பட்டுள்ள சிபார்சின் பிரகாரம், ஏற்கனவே பிரிக்கப்பட்ட வடக்கு, கிழக்கு மாகாண சபைகளில் கிழக்கு மாகாணசபைக்குத் தேர்தல் நடத்தப்படும். வடக்கு மாகாண சபையை நிர்வகிக்க இடைக்கால நிர்வாக சபை அமைக்கப்படும் என்றெல்லாம் கூறப்படுகின்றது.

கிழக்கு மாகாணத்தில் தொடரும் இராணுவ அராஜக நிலையில் சுயாதீனமான சுதந்திரமான ஒரு தேர்தலுக்கு இப்போதைக்கு வாய்ப்பே இல்லை என்பது தெளிவு.

அதேசமயம், வடக்கு மாகாண சபைக்கு இடைக்கால நிர்வாகம் என்பதும் வெறும் "கப்ஸா'.
அங்கு ஜனாதிபதியின் பிரதிநிதியாக மாகாண ஆளுநரே ஆட்சி நிர்வாகத்தைத் தொடர்வார். அவருக்கு ஆலோசனை வழங்குவதற்கே ஓர் இடைக்கால ஆலோசனைக்குழு அமைக்கப்படுமாம். அதுவே, ஜனாதிபதியின் விருப்பை நிறைவு செய்யும் விதத்தில் அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவினால் ஒப்படைக்கப்பட்ட ஆவணத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

வடக்கு மாகாணத்திற்கான ஆட்சி ஜனாதிபதியின் பிரதிநிதியான ஆளுநராலேயே கொண்டு நடத்தப்படும் என்ற நிலைப்பாட்டில் மாற்றம் எதுவும் செய்யும் எண்ணம் ஜனாதிபதி மஹிந்தருக்கு இல்லவே இல்லை என்பதும் உறுதி.

வடக்கு மாகாணத்தைப் பொறுத்தவரை அங்கு ஆளுநருக்கு வெறும் ஆலோசனைகளை மட்டும் வழங்கும் சபையை அமைக்க எண்ணும் ஜனாதிபதியும் அவரது அரசுப் பிரதிநிதிகளும், அந்த ஆலோசனைக்குழுவை இடைக்கால நிர்வாகமாகக் காட்ட எத்தனிக்கின்றமை விநோதமானது.
ஆக, அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழு ஜனாதிபதியின் எதிர்பார்ப்பை சிரமேற்கொண்டு தாங்கி நிறைவு செய்திருக்கின்றது. அவ்வளவே.

Uthayan.com

சந்திரிகா - ஜே.வி.பி எதிர்ப்பை புறந்தள்ளவா பிரபாகரன் மீதான தாக்குதல் நாடகம் ?

பிரபாகரனை தேடி குண்டு வீசுவதாகவும், அவரைப் பிடித்தால் இந்தியாவிடம் ஒப்படைப்போம் என்றும் மிகந்த அரசு தொடர் பிரச்சாரம் செய்து வருகிறது. அதன் ஓர் அங்கமாக நேற்று நடைபெற்ற குண்டு வீச்சில் பிரபாகரன் குறிவைக்கப்பட்டதாகவும் அவர் தப்பிவிட்டதாகவும் பரபரப்பு செய்தி வெளியிட்டது. இது ஒரு அடிமட்டமான மலினமான செய்தி என்று இளந்திரையன் மறுத்திருந்தார். இவை குறித்த பலதரப்பட்ட கேள்விகள் இங்கு தரப்படுகின்றன.

01. பிரபாகரனை குறிவைப்பதாக பிரச்சாரம் செய்தால் சந்திரிகா, அனுரா, ஜே.வி.பி போன்ற எதிர்ப்பாளரை புறந்தள்ளி சிங்கள மக்களின் ஏகோபித்த ஆதரவு பெற்ற துட்டகைமுனுவாக தான் ஆகலாம் என்பது மகிந்தவின் அரசியல் வியூகம். சிறீலங்கா அரசு இன்று கூட எல்லாளன் துட்டகைமுனு மனப்பான்மையிலேயே இருக்கிறது என்று பிரபாகரன் மாவீரர்நாள் உரையில் கூறியதை நாம் மறுக்க முடியாது.

02. எவ்வளவோ வல்லமை இருந்தும் சிறீலங்கா அரசு போல பிரபாகரன்; சவால் விடவில்லை. அவரும் சவால் விட்டால் இந்த விவகாரம் துட்டகைமுனு எல்லாளன் போர் போல மோசமான இடத்திற்குள் போய்விடும் என்பது அவருக்குத் தெரியும். அப்படி மகிந்தவா? நானா? என்று நேருக்கு நேர் சவால் விட்டு, மகிந்தவை சிங்கள இனத்தின் துட்டகைமுனுவாக தூக்கி வைக்கும் தவறை அவர் செய்யமாட்டார் என்பதே அவருடைய மௌனத்தின் பொருள். பிரபாகரனுடன் நேரடியாக மோதுவதாகக் காட்டி சந்திரிகா கூட்டத்தை பின் தள்ளி உள்ளுர் அரசியலில் முதன்மை பெற மகிந்த நினைப்பதை அவர் அறிவார்.

03. எந்தவொரு பிரச்சனையையும் புலிகளுடனோ அல்லது சிங்கள அடிப்படை வாதிகளிடமோ நேரடியாக சந்தித்து பேச இயலாத நிலையில் முற்றான கவனத் திசை திருப்பலுக்குள் நுழைந்திருக்கிறது அரசு என்பதற்கு இது ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

04. மாவீரர்நாளன்று பிரபாகரன் காயமடைந்தார் என்றும், இப்போது தாக்குதல் நடைபெற்றது என்றும் கூறி பரபரப்பு உண்டு பண்ணியுள்ளது சிங்கள அரசு. சிங்கள மக்களின் உளவியலுக்கும், களத்திற்குள் நுழைய மறுக்கும் இராணுவத்திற்கும், வெற்றிக்காக தவிக்கும் இனவாதிகளின் ஒடிந்த மனதுகளுக்கு ஒத்தடம் கொடுக்க இதைவிட்டால் அரசிடம் வேறு எதுவும் இல்லை.

05. இந்தத் தாக்குதல் பிரபாகரனை மிக மிக உயர்வாக மதிப்பது அவருடைய எதிரிகள்தான் என்பதைக் காட்டுகிறது. இவ்வளவு பிரச்சாரம் நடக்கிறது பிரபாகரன் என்ன செய்கிறார் ? இதுபற்றி ஒரு வார்த்தைகூட அவர் பேசவில்லை. இந்த நேரத்தில் மௌனம் காக்கும் மனவலிமை கொண்ட தலைவர்கள் எங்கும் இல்லை என்று எல்லோரும் பிரபாகரனை பெருமையுடன் நோக்க வழி செய்திருக்கிறார் மகிந்த ராஜபக்ஷ.

06. சிறீலங்காவில் முக்கியமான ஒருவரைக் கொல்வதன் மூலம் பரபரப்பு ஏற்படுத்தும், வெடி கொழுத்தி மகிழ்வதுமான அவல நிலைதான் நாட்டுக்கான ஜீவனுள்ள உளவியலாக மாறி வருகிறது. புத்தாண்டு பிறக்க மகேஸ்வரன் சுடப்பட்டு பரபரப்பு ஏற்படுத்தப்பட்டது. இப்போது அடுத்த பரபரப்புக்கு அலைய வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. பதினைந்து நாளைக்கு ஒரு மனிதக் கொலையின் பரபரப்பை மாந்த எண்ணுகின்றன சிங்கள ஊடகங்கள். அதிகாலை எழுந்தவுடன் யார் கொல்லப்பட்டார்கள் என்ற பரபரப்புக்காக ஏங்கும் வாழ்வுக்குள் மக்கள் போய்விட்டார்கள். வாழ்வின் வெற்றியை எண்ணி மகிழாது மரணங்களை பேசும் வெற்றுச் சூனிய நிலையை மக்களிடையே ஏற்படுத்துவது தவறான செயல். பிரிட்டன் பாராளுமன்றில் இலங்கைக்காக கண்ணீர் விடுகிறோம் என்று கூறப்பட்டது கவனிப்பிற்குரியது.

07. சிறீலங்காவின் போர்க்களங்களில் என்ன நடந்ததென்பதற்கு இன்று உறுதி செய்யப்பட்ட செய்திகள் கிடையாது. மகாவம்ச காலத்து கட்டுக்கதைகள் போல செய்திகள் வெளியாகின்றன. யாருடைய செய்திகளையும் நாம் கேட்பதில்லை என்று இலங்கையில் இருந்து வரும் ஐரோப்பா வரும் சாதாரண மக்களே கூறுகிறார்கள்.

08. பிரபாகரனை இந்தியாவிடம் ஒப்படைப்பேன் என்று மகிந்த கூறுகிறார். இதனால் இந்தியா மகிழ்ச்சியடையும் என்றும் நம்புகிறார். 1.40.000 இந்தியப் படைகளை இறக்கி பிடிக்க முடியாத பிரபாகரனை மகிந்த பிடிப்பார் என்றால் அது இந்தியாவைவிட மகிந்த திறமைசாலி என்று கூறுவதாகவே அமையும். இந்தியாவாலேயே பிடிக்க முடியாத பிரபாகரனை பிடித்தது நமது சிங்கள இராணுவம் என்று ஜே.வி.பி பேசினால் இந்தியா ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிக்கும் என்று நினைப்பது பரிதாபமான எண்ணம். பிரபாகரனை ஒப்படைக்க முன் இந்தியாவிற்கு எதிராக போராடுங்கள் என்று புலிகளுக்கு ஆயுதம் வழங்கிய சிங்கள இராணுவத்தை ஒப்படைக்காமல் இருப்பது ஏன் என்று இந்தியாவின் மனதில் ஒரு கேள்வி எழாதா ?

09. இனப்பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண்பதாக சொல்கிறீர்கள் செய்யவில்லை… பிரபாகரனைப் பிடிப்பதாக சொல்கிறீர்கள் பிடிக்கவில்லை.. முப்பது வருடங்களாக வெறுவாய் சப்புவதைவிட உருப்படியாக எதைச் செய்கிறீர்கள் என்பதே இந்தியாவின் மன ஆதங்கமாக இருக்கிறது. எதையாவது உருப்படியாக செய்தாலே சிறீலங்கா குடியரசு தினத்திற்கு வருவேன் என்று மன்மோகன் சிங் கூறியதன் பொருள் இதுதான்.

10. பிரபாகரனைப் பிடிப்பது, சுப. தமிழ்ச்செல்வனைக் கொல்வது, மகேஸ்வரனைக் கொல்வது, யோசப்பரராஜசிங்கத்தை கொல்வது எல்லாளன் துட்டகைமுனு வேடம் போடுவதல்ல பிரச்சனைகளின் தீர்வு. இவைகள் அனைத்தும் சுற்றியும் சுற்றியும் சுப்பரின் கொல்லைக்குள் ஓடும் வேலைகள் மட்டுமே.

11. இறப்பவரின் எண்ணிக்கையை குறைப்பதுதான் அபிவிருத்தி. நோர்வே, பிரிட்டன், அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம், இந்தியா உட்பட அனைத்து நாடுகளும் சிறீலங்காவிடமிருந்து கேட்பது இதைத்தான். வெற்றுக் கொலைப் பட்டியல்கள் அல்ல. சிறீலங்கா உலக அமைதிக்கு ஒத்துழைக்க வேண்டும். உள்நாட்டு போர்கள் நடந்தால் அவ்வழியால் சர்வதேசப் பயங்கரவாதம் ஊடுருவும் என்று பிரிட்டன் பிரதமர் கோர்டன் பிரவுண் கூறியுள்ளார். இவைகளை உணர்ந்து அமைதியை ஏற்படுத்தா விட்டால் மாறிவரும் உலகம் சிறீலங்காவை தூக்கி வீசும் அபாயம் இருக்கிறது. புலிகளைக் காட்டி உலகை ஏமாற்றும் அரசியல் ஏறத்தாழ முடிவடைந்துவிட்டது. பிரபாகரன் எதிர் மகிந்த ! எல்லாளன் எதிர் துட்டகைமுனு ! என்று பேசியதையே பேசியபடி சுற்றிச் சுற்றி ஓட சுப்பரின் கொல்லையல்ல சிறீலங்கா

alaikal.com

காலாவதியான காகிதத் திட்டத்துக்கு உயிர் கொடுத்து உசுப்பேற்றும் முயற்சி

அனைத்துக் கட்சிப் பிரதிநிதிகள் குழுவின் உறுப்பினர்களையும் ஏனைய சில கட்சிகளின் தலைவர்களையும் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ நேற்றுமுன்தினம் மாலையில் தமது அலரி மாளிகை இல்லத்துக்கு அழைத்துப் பேச்சு நடத்தினார்.

அதிகாரப் பகிர்வுக்கான முன்னேற்பாடாக அரசமைப்பின் 13 ஆவது திருத்தத்தில் கூறப்பட்டவற்றைத் தாம் நடைமுறைப்படுத்த விழைகின்றார் என்ற தகவலை ஜனாதிபதி அங்கு கூடியிருந்த கட்சிகளின் பிரதிநிதிகளுக்கு எடுத்துரைத்தார்.

சுமார் 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் 1988 இல் இந்திய அமைதிப்படைகளின் பிரசன்ன காலத்தில் கொண்டுவரப்பட்டதே அரசமைப்பின் இந்த 13 ஆவது திருத்தம்.
அதை அப்போது முழு அளவில் எதிர்த்த மஹிந்தர் அணியே இப்போது அதைத் தூசு தட்டித் தூக்கி எடுத்துத் தூர் வாருகின்றது.

அவ்விவகாரத்தை ஒட்டி நேற்று முன்தினம் மாலையில் இடம்பெற்ற சந்திப்பில் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவிடமே ஒரு விடயத்தைச் சுட்டிக்காட்டினாராம் ஆனந்தசங்கரியார்.
""இருபது வருடங்களுக்கு முன்னர் நோயாளிக்கு "அல்ஸர்' (குடல்புண்) நோய்க்குக் கொடுத்த மருந்தை, இப்போது அதே நோயாளி "கான்ஸர்' (புற்றுநோய்) அடைந்திருக்கும் சமயத்தில் அதற்கும் கொடுக்க முனைகின்றீர்களே.....! இது நியாயமா?'' என்று ஜனாதிபதியிடமே நேரில் கேட்டார் சங்கரியார். ஜனாதிபதியும் ஏதோ கூறி, சங்கரியாரைச் சமாளித்தார் என்று தகவல்.
ஆனந்தசங்கரி கூறியவை கனகச்சிதமாகச் சரியானவைதான். ஆனால் இருபது வருடத்துக்கு முன்னர் வேறு ஒரு வருத்தத்துக்கு கொடுத்த அதே மருந்தை இப்போது மோசமான, பிற நோயால் பீடிக்கப்பட்டு நோய் முற்றியிருக்கும் அதே நோயாளிக்குக் கொடுக்க முயலும் இந்த "டாக்டர்' அதன் மூலம் பெருத்த தவறு இழைக்கின்றார் என்பதை உணர்ந்திருந்தும், அந்த "டாக்டரின்' பக்கமே தொடர்ந்தும் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் சங்கரி போன்ற தமிழரை என்ன செய்வது என்பதுதான் புரியவில்லை.

முரண்பாடுகளின் மொத்த வடிவம்தான் தென்னிலங்கையின் அரசியல் முறைமை என்றால் அதில் தப்பில்லை என்பதை தென்னிலங்கை அரசியல் தலைமைகள் தொடர்ந்து அச் சொட்டாக நிரூபித்து வருகின்றன.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்னர் ஒற்றைக்காலில் நின்று தாம் எதிர்த்த அதே அம்சங்களை, இப்போது நல்ல விடயங்கள் என்று புகழ்கின்றார் இலங்கை ஜனாதிபதி. இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வுகாண அந்த அடிப்படையே சிறந்தது எனப் புகழாரம் சூட்டவும் அவர் தவறவில்லை.
முன்னைய ஐ.தே.கட்சி அரசு இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காணும் நோக்கில் தமிழர் தரப்புடன் புலிகளுடன் பேச்சு நடத்திய போது, அதுவரை போரினாலும் இயற்கைப் பேரழிவுகளினாலும் பாதிக்கப்பட்டு, அவலப்படும் ஈழத் தமிழர்களின் கஷ்டங்களை இன்னல்களை உடனடியாகக் களைவதற்கும் அவர்களது அவசர அவசிய மனிதாபிமானத் தேவைகளை நிறைவு செய்வதற்கும் இடைக்கால நடவடிக்கைத்திட்டம் ஒன்றைச் செயற்படுத்துவது குறித்து விரிவாக ஆராயப்பட்டது.
அத்தகைய இடைக்கால ஏற்பாடு குறித்து ஏதும் பேசக்கூடாது என்றும்
இறுதித் தீர்வு பற்றியதாகவே இரு தரப்புப் பேச்சுகள் அமைய வேண்டும் என்றும்
புலிகளுடன் அமைதிப் பேச்சில் ஈடுபட்ட அந்த அரசின் மீது கடும் அழுத்தம் பிரயோகிக்கப்பட்டது.
இன்று ஜனாதிபதியாக இருக்கும் மஹிந்த ராஜபக்ஷவின் கட்சியான ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சியே அன்று அப்படி ஒற்றைக்காலில் நின்று அடம்பிடித்தது.

இடைக்கால ஏற்பாடுகள் குறித்துப் புலிகளுடன் பேச இணங்கியமையைக் காரணம் காட்டியே, அப்போது புலிகளுடன் அமைதிப் பேச்சில் ஈடுபட்டிருந்த ரணிலின் அரசின் மூன்று முக்கிய அமைச்சு அதிகாரங்களை மஹிந்தரின் இன்றைய ஆசனத்தில் அன்று அமர்ந்திருந்த ஜனாதிபதி சந்திரிகா குமாரதுங்க பிடுங்கினார். அன்று அதை மஹிந்த ராஜபக்ஷ உட்பட அவரது அணியில் இன்று இருப்போர் எல்லோரும் நியாயப்படுத்தினர்.

இப்போது அதே மஹிந்தர் "இடைக்கால ஏற்பாடு' என்ற பெயரோடு, ஊரிப்போன 13 ஆவது திருத்தத்தைத் தூக்கிப் பிடிக்கிறார் அதுவும் அதன் கீழ் பகிர்ந்தளிக்க உறுதிப்படுத்தப்பட்ட பல அதிகாரங்களை வெட்டிக் குறைக்கும் கபடத் திட்டத்துடன்.
இராணுவத் தீர்வு முயற்சியைக் கைவிட்டு நம்பகத் தன்மையுடைய விசாலமான அதிகாரப் பகிர்வுக்கு இலங்கை அரசு முன்வரவேண்டும் என இந்திய பிரிட்டிஷ் பிரதமர்கள் கூட்டாக வலியுறுத்தியுள்ள பின்னணியில் சர்வதேச சமூகத்தின் காதில் பூச்சுற்றுவதற்காக பதின்மூன்றாவது திருத்தத்தை நடைமுறைப்படுத்தல் என்ற நாடகத்தை இப்போது அரங்கேற்றுகின்றார் மஹிந்தர்.
இருபது வருடங்களுக்கு முன்பே பயனின்றித் தோற்றுப்போய், காலாவதியான காகிதத் திட்டத்துக்கு இப்போது உயிரூட்டி, உலவவிட்டு, அதிசயம் படைக்கப் போகின்றவராக அவர் தம்மைக் காட்டுகின்றார்.
இலங்கை இனப்பிரச்சினை விவகாரத்தில் சிறுபான்மையினரையும், சர்வதேச சமூகத்தையும் ஏமாற்றும் தென்னிலங்கை அரசியல் தந்திரோபாயத்தின் நரித் தந்திரத்தின் மற்றொரு அங்கம் இப்போது அரசமைப்பின் 13 ஆவது திருத்தத்தின் பெயரால் கட்டவிழ்கிறது. அவ்வளவே.

Uthayan.com